Szyszka poznaje świat... ... czyli z rozmów pomiędzy pewną austriacką szyszką a dziewczyną, która nosi ją w torebce. 100% leśnej filozofii.

Teraz nastąpi wykładnia prostej jak pień sosny szyszkozofii, czyli leśnej filozofii. szyszka stworzyła ją sama, leżąc na wspominanej wcześniej ścieżce austriackiego parku, a mnie wybrała jako orędownika. Sami zdecydujcie, czy trafiła dobrze ;)

Mądre powiedzonko rzecze, że inteligentni ludzie nie nudzą się nigdy. szyszka mówi inaczej: nie nudzą się ci, którzy nie wyszli za bardzo z lasu. Procent obecności lasu w Twoim życiu jest sumą Twojego szczęścia i zadowolenia. Nie chodzi tu jednak o życie w lesie w sensie dosłownym: inaczej wszyscy leśniczy świata kończyliby w kaftanie bezpieczeństwa jako wiecznie uchachani wariaci. Las, czy raczej natura powinna istnieć w Twoim wnętrzu. Jeśli Twoje życie jest naturalne, harmonijne i zgodne z Twoimi predyspozycjami- z radością czekasz na każdy dzień, a Twój uśmiech rodzi się na niemal wszystko: kamyk przy drodze, uśmiechnięte dzieci na placu zabaw czy smaczny obiad. Nuda w Twoim życiu jest rzadkim gościem, chociaż gdyby poprosić o opinię "mądrych" ludzi, mogliby stwierdzić, że Twoje życie jest puste: nie masz ciśnienia na karierę, na pieniądze, na nowe gadżety. Nie biegniesz nigdzie.

Ludzie z lasu nie biegają bez potrzeby- owszem, czasami trzeba dogonić uciekający autobus PKS, złapać psa albo wziąć udział w sztafecie. Ale zasadniczo idą przez życie równym, miarowym krokiem, przystając co krok, by nacieszyć się widokiem i okolicznościami. Reszta natomiast gna na złamanie karku. Nawet nie dosłownie, chociaż szybki krok stał się charakterystyczny dla wielu ludzi. 90% naszej populacji biegnie ze swoimi myślami daleko w przyszłość. Nie ma ich w miejscach, w których się znajdują, nie widzą otoczenia, nie słyszą swoich rozmówców- ich myśli gnają na spotkanie, które ma być za miesiąc, kręcą się wśród obiecanej premii, awansu albo drżą na myśl spadków giełdy, które mogą nastąpić jutro. Natłok myśli stał się lekiem na największą bolączkę naszych czasów: nie chcemy być tam, gdzie jesteśmy. Nie podoba się nam nasze obecne życie. Nie krzyczymy głośno: chwilo trwaj! W tej chwili umieją to chyba tylko szyszki.

Nuda rodzi się właśnie z naszego niezadowolenia. Od małego wpaja się nam, że powinniśmy mieć wszystko co najlepsze. Uczy się nas, że jeśli coś nie jest takie, jakie powinno być zdaniem ogółu (albo przynajmniej naszym prywatnym), to pierwsze co powinniśmy zrobić, to strzelić focha na życie. Niektórzy dodają, że owszem, możemy nawet próbować zmieniać okoliczności, ale tylko naburmuszeni, wkurzeni i przestraszeni. Wiecie pewnie, jacy skuteczni jesteśmy w takim nastroju? Im wyższy poziom wnerwienia, tym mniej konstruktywni jesteśmy. ale co zrobić, jeśli większość z nas wierzy szczerze, że niezadowolenie to rodzaj szantażu wobec życia: ja się obrażam, a ty spełniaj moje warunki. Problem leży w tym, że życie nie gra z nami w karty- ono je rozdaje. Niezadowolenie to potężna broń, ale może o niej porozmawiamy kiedy indziej.

Wracając natomiast do nudy- uczucie to jest wspaniałe. Powinieneś się cieszyć, kiedy czujesz się znudzony. Im większa nuda, tym lepiej. Nuda to sygnał, że Twoje życie jest puste, a Twoja dusza obumiera. Możesz teraz chichotać, złościć się albo uznać, że szyszka plecie trzy po trzy. Jednak pewna część naszej osobowości (nazwijmy ją duszą) domaga się pełni. Tę pełnię daje tylko prawda. Prawdziwe przyjaźnie, prawdziwa sztuka, prawdziwe doznania, prawda o sobie. 

Jeśli uczucie nudy jest dojmujące to znaczy, że napełniasz swoją duszą różnego rodzaju protezami. Sztucznymi znajomościami, sztucznymi uczuciami, sztucznymi zainteresowaniami. Zastanów się, ile w swoim życiu robisz dla swojej duszy? Ile starasz się każdego dnia przemycić piękna świata i urody życia do swojej egzystencji? Z iloma ludźmi ze swego otoczenia czujesz pewnego rodzaju duchowe pokrewieństwo, a spotkania z nimi napełniają Cię spokojem? Kiedy ostatnio zrobiłeś coś dla siebie, dla radości tworzenia lub z prostej przyjemności, a nie dla poklasku i uznania? Ile przedmiotów w Twoim otoczeniu jest pięknych? Jak często spędzasz czas na łonie natury?

Wmawia się nam, że wszystko co robimy, powinno nas prowadzić do Wielkiej Nagrody. Do wymarzonego awansu, zbawienia, kariery, miłości wybranej osoby. Problem polega na tym, że cokolwiek zrobimy (może poza zbawieniem, ale tu szyszka nie ma kompetencji jako animistka) - i tak Wielka Nagroda jest często wypadkową różnych zbiegów okoliczności. Ale wolimy ganiać na marchewką jak królik w obrotowym kółku. Gdy marchewka dostanie się w nasze ręce- podgryziemy ją, ale szybko się nudzimy. Marchewki mają małą wartość kaloryczną dla naszej duszy. Nie nakarmimy duszy tak zwanymi sukcesami, bo one są puste w środku. Trzeba niezwykłej odwagi, by odkryć, że jest się tresowaną małpką, kontrolowaną za pomocą strachu i wizji nagrody. Ale właśnie to czyni z nami społeczeństwo. Małpka jest posłuszna, biega tu i tam, kocha oklaski i pochwały, boi się krytyki, chce więcej i więcej sukcesów. W głębi duszy czuje jednak znudzenie, niedosyt, rodzaj niepokoju, że to nie to, czego pragnęła. 

Jeśli czujesz się właśnie jak ta małpka- jesteś na dobrej drodze do zmiany swojego życia. Poczuj swoją nudę, zagłęb się w nią, pobądź z nią chwilę. A potem wróć do lasu. Mentalnego oczywiście. Uprość swoje życie, wyrzuć z niego różne pożeracze czasu, używki, toksyczne znajomości, słowem wszystko co szkodzi.. Idź na spacer, zakosztuj najprostszym przyjemności, jak pogawędka z dobrym przyjacielem, mądra książka, obcowanie z Sztuką (taką prawdziwą, poruszającą), lub słodkie lenistwo na ławce w parku w promieniach słońca. Szukaj prostych przyjemności, które do Ciebie przemawiają. Sam wiesz najlepiej, jakie. Tylko najczęściej ta wiedza utonęła pod zwałami tak zwanego "wychowania" i różnego rodzaju wymówek: "nie wypada", "to nie opłacalne", "nie mam czasu".